W latach pięćdziesiątych szczególnie w Ameryce nastąpił decydujący rozwój w historii malarstwa akrylowego. Odkryto wówczas drobniejsze emulsje i tym samym pobudzono rozwój malarstwa akrylowego. Coraz więcej artystów odkrywało tę nową technikę malarską i pracowało głównie z tym interesującym materiałem. Obrazy, które powstały tą techniką nazywano „akrylami”. Od tego czasu farba akrylowa stała się integralną częścią malarstwa wizualnego. Na przykład pojawiły się nowe nurty artystyczne, takie jak „Pop Art”, którego Andy Warhol jest jednym z najbardziej znanych przedstawicieli. Warhol jako jeden z pierwszych użył farby akrylowej w swoich ręcznie malowanych obrazach. 

Artyści szczególnie docenili jasne kolory i szybkie schnięcie farb akrylowych. Kolejną ważną właściwością farby akrylowej było to, że w przeciwieństwie do farby olejnej nie pozostawiała śladów podczas malowania, co oznacza, że nie było widać śladu pędzla. Efekt ten nazwano „charakterem bez rąk” i zastąpiono nim, przynajmniej na razie, malarstwo olejne. Postać „bez rąk” lepiej pasowała do ówczesnego stylu życia. Popularnością cieszyły się ręcznie malowane obrazy, które dystansowały się od artysty i stawiały na pierwszym planie kształty i kolory. W przeciwieństwie do malarstwa olejnego, obrazy akrylowe były nakładane w postaci niezmieszanej. Techniki te nazywane były również „malowaniem kolorowym” i „malowaniem twardym brzegiem”. Obie techniki stawały się coraz ważniejsze na scenie artystycznej i znajdowały wielu nabywców. Do dziś ręcznie malowane obrazy akrylowe są niezwykle popularne nie tylko wśród artystów, ale także wśród miłośników sztuki i jej kupców.